موسیقی
به چه نوع موسیقی ای علاقه داری؟
بیشتر چی گوش می دی؟
سنتی ، پاپ ، رپ ، راک... ؟
صدای گوش نواز سنتور و سه تار و دف رو ترجیح می دی
یا این سازای تیریپ ِ با حالی رو ؟!
(ولی خب صدای ویولن خیلی خاصه... منکر نمی شم!)
اصلا ایرانی یا خارجی؟
شنیدی می گن فارابی ( خدا بیامرزتش ) ساز قانون رو
اختراع کرده؟
اون قصه رو شنیدی که می گن...
یه روزی فارابی میره مهمونی و شروع می کنه به ساز زدن...
همه می خندن بعد سیم های ساز رو تغییر میده و دوباره می نوازه
این بار همه زار زار گریه می کنن!!
بعد دوباره سیم ها رو عوض می کنه و می نوازه و این بار همه
خوابشون می بره!
واقعا موسیقی با روح آدم چی کار می کنه؟
شنیدی می گن با موسیقی موتزارت میشه از بچه یه نابغه ساخت؟
یعنی مادر باید در زمان حاملگی موتزارت گوش کنه تا نابغه به دنیا بیاره!
( البته من در مورد این قضیه اظهار نظر نمی کنم چون یه روانشناس
تصدیقش کرده ولی خودم هیچ وقت از این روش استفاده نمی کنم.)
به نظرتون تاثیر انواع موسیقی ها روی جسم و روح ما یکیه؟
منظورم اینه که اگر صدای سنتور رو گوش کنی ، حالت جسمی و
روحیت مثه زمانیه که راک گوش می دی؟
قطعا نه!
اونی که داره سنتور می زنه به جز دستهاش که
برای به صدا درآوردن ساز باید تکونشون بده ،
فوق فوقش پای راستشو هم با ریتم می کوبه زمین!
ولی چرا این خواننده های غربی ( همونایی که
راک می خونن ) سرشون رو اونقدر وحشتناک تکون می دن
که کل بدنشون تکون می خوره؟!!
مگه چی می خونن؟
مگه چه تاثیری روشون می ذاره؟
چه تاثیری روی شنونده داره که اون ها هم عینا سرشون رو
با اون وضع وخیم (!!) عقب و جلو می برن؟!
گفتم عقب و جلو یاد این افتادم...
دقت کردین یهودی هایی که جلوی دیوار ندبه دعا می خونن
هم همین شکلی سرشون رو عقب و جلو می برن؟!!
البته دوز اونا کمتره!! :دی
شنیدی می گن : " موسیقی غذای روح است. "
به نظرت چه نوع موسیقی ای می تونه غذای
مناسبی برای روح باشه؟
غذای روح هم مثه غذای جسم مهمه؟
مثلا اگه سوسیس و کالباس بخوریم با اینکه شاید
به نظر خوشمزه بیاد ولی همه می دونیم از کثیف ترین
مواد غذاییه! ( تعارف که نداریم با همدیگه! )
اگه توی خوردنش افراط به خرج بدیم پدر و مادر دل و رودمون در میاد!
آیا در مورد موسیقی ( به عنوان غذای روح هم ) چنین مسائلی رو
میشه مطرح کرد؟
وقتی به میانگین عمر موسیقی دانان جهان نگاه می کنم
از خودم می پرسم :
آیا واقعا موسیقی روی طول عمر ما تاثیر داره؟!!!
به این آماری که از کتاب " موسیقی از نگاه دیگر "
نوشته ی " ش. مؤمنی " در آوردم ، یه نگاهی بندازید:
میانگین عمر موسیقیدانان جهان:
ایتالیا : 48 سال
فرانسه : 46 سال
آلمان : 5/48 سال
اتریش : 5/43 سال
انگلیس و آمریکا و لهستان : 46 سال
ایران : 5/ 53 سال
و یا وقتی به آخر و عاقبت موسیقیدانان مشهور نگاه می کنم
باز هم از خودم می پرسم :
یعنی موسیقی ( به عنوان غذای روح! ) باعث درد و مرض و بعدشم
مرگ زودرس میشه؟!!
مثلا ==> بتهون : پریشان فکری/ سختی شنوایی/ بیماری روانی
موتزارت : پریشان فکری/ سل/ جوانمرگی
سباستین باخ : اختلال حواس/ ضعف اعصاب/ نابینایی
نیچه : ضعف اعصاب/ تضادهای روحی/ جنون
لئوناردوارن : در برابر چشم چهار هزار تماشاچی در اپرای
متروپولین سکته مغزی کرد و مرد.
ابوالحسن صبا : فشار خون بالا/ سکته قلبی
واویلا... ! اگه اینه که داداش قربونت... ما عطای موسیقی
را به لقایش بخشیدیم!!!
راستی نظر شما چیه؟؟؟
واقعا موسیقی اینجوریاس؟!؟
یا بستگی به نوع موسیقیش داره... ؟
لطفا جواب سوالای منو بدید!
* ادامه دارد...
